Το μεγαλειώδες θέαμα ενός πυραύλου που απογειώνεται από τη βάση εκτόξευσης και υψώνεται μεγαλόπρεπα στον ουρανό αποτελεί μια από τις εικόνες που σημάδεψαν τον 20ο αιώνα. Οι πύραυλοι άνοιξαν στην ανθρωπότητα τις πύλες του Διαστήματος επιτρέποντας στον άνθρωπο να κάνει τα πρώτα βήματα έξω από τη Γη... Ωστόσο, τα διαστρικά ταξίδια εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να βρίσκονται πέρα από τις δυνατότητές μας.

Θα μπορέσουμε μια μέρα να διασχίσουμε τον απέραντο διαστρικό ωκεανό και αν ναι με ποια μέσα;

Πόσες δεκαετίες ή αιώνες ή χιλιετίες θα χρειαστούν για να φτάσουμε έστω στα κοντινότερα άστρα;

Όσο και αν τα διαστρικά ταξίδια εξάπτουν τη φαντασία, η σύγχρονη επιστήμη προτιμά να τα αναβάλλει για το μακρινό μέλλον.

Άν τα σχεδόν 10 χρόνια που χρειάστηκε το New Horizons για να φτάσει στιs παρυφέs τηs Ζώνηs Kuiper,- περιοχή που βρίσκεται ο Πλούτωναs, και πάρα πολλά άλλα ενδιαφέροντα σώματα- φαίνονται πολλά, άν ο υποτιθέμενοs πλανήτηs 9, βρίσκεται ακόμα μακρύτερα στα 30 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα και θέλει δεκάδεs χιλιάδεs χρόνια για μια πλήρη περιφορά γύρω απο τον Ήλιο, τότε η περίπτωση του εξωπλανήτη 2MASS J2126, επαναπροσδιορίζει την έννοια μακριά.
Ο για κάποια χρόνια "ορφανόs" αέριοs γίγανταs (12-15 μάζεs Δία), θεωρούταν ώs πλανήτηs-νομάs, χωρίs μητρικό άστρο, υπαγόμενοs μόνο σε αργή περιστροφική κίνηση γύρω απο το κέντρο του Γαλαξία. Πολύ πρόσφατα πιστοποιήθηκε ότι έχει μητρικό αστέρα, τον κόκκινο νάνο TYC9486-927-1, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 100 ετών φωτόs απο εμάs.
Ο λόγοs που θεωρήθηκε νομάs, έχει να κάνει με την απόσταση που τον χωρίζει απο τον κόκκινο νάνο. Ο πλανήτηs ατενίζει το άστρο απο την απόσταση του..1 τρισεκατομμυριού χιλιομέτρων. 7,000 φορέs περισσότερο απο την απόσταση Γήs-Ήλιου. Φυσικά ανάλογα μεγάλη δείχνει και η διάρκεια περιστροφήs του, που φαίνεται να ξεπερνά τα 900.000 χρόνια. Ενδεικτικά το φώs απο τον ερυθρό νάνο θέλει περίπου 1 μήνα για να φτάσει στον πλανήτη, όταν το ηλιακό φώs στη Γή χρειάζεται μόνο 8 λεπτά.
Ο νεαρόs πλανήτηs μάλλον στην καλύτερη των περιπτώσεων μετρά το έτοs...50, αφού η ηλικιά του (10-45 εκατομμύρια χρόνια), και η απόσταση απόσταση απο το άστρο, έχουν συντελέσει στο να "γράψει" μερικέs δεκάδεs περιστροφέs, κρύβει ένα μικρό μυστήριο. Αυτό έχει να κάνει με την προέλευση του, αφού φαίνεται ότι δεν μοιράζεται την ίδια καταγωγή με τον κόκκινο νάνο. Η απόσπαση του απο γειτονικό αστρικό σύστημα βρίσκεται υπο εξέταση. Σε κάθε περίπτωση θέτει ένα νέο ρεκόρ. Αυτό του ευρύτερου ηλιακού συστήματοs.

Δέοs..ίσωs είναι η μόνη λέξη που μπορεί να περιγράψει το συναίσθημα που βίωναν οι μακρινοί πρόγονοι μαs όταν αντίκρυζαν ανεξήγητα για αυτούs ουράνια φαινόμενα. Το δέοs μπορεί πολύ εύκολα να μετατραπεί σε φόβο όταν δεν έχειs ακόμα ανακαλύψει τα γνωστικά εργαλεία για να εξηγήσειs αυτά τα ουράνια φαινόμενα, ή ακόμα κι΄αν τα έχειs στην διάθεση σου, να επιλέγειs να τα αγνοείs.
Ναί, το Διάστημα είναι η Χώρα των Θαυμάτων. Ακόμα και σήμερα παραμένει κατά έναν βαθμό μια αχαρτογράφητη γή, που μόνιμα προκαλεί την ανθρώπινη περιέργεια να ξεκλειδώσει τα μυστικά τηs.
Aρκετά απο αυτά έχουν ήδη ενσωματωθεί στην πνευματική μαs κληρονομιά, πολλά άλλα αναμένεται να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο. Κάπωs έτσι προχωρά και η ανθρώπινη νόηση. Κατακτώνταs ολοένα και νέεs κορυφέs.
Kάποτε, σε άλλεs εποχέs πολύ πίσω στον Χρόνο ουράνια φαινόμενα ανεξήγητα για τον Άνθρωπο μπορούσαν να προκαλέσουν ακραίεs αντιδράσειs, που μπορούσαν να ξεπεράσουν και τα ίδια τα όρια τηs φρενίτιδαs. Σεληνιακέs και ηλιακέs εκλείψειs, μπορούσαν να σπείρουν τον πανικό, μεταφραζόμενεs πολλέs φορέs ώs συντέλεια του Κόσμου. Περαστικοί κομήτεs ερμηνέυονταν ωs κακοί οιωνοί, και πρόξενοι δυστηχίαs, ακόμα και τα φλεγόμενα μετέωρα δεν γλύτωναν απο την αρνητική ερμηνεία.
Η πάροδοs του Χρόνου έφερε μια....αποκατάσταση τηs φήμηs αυτών των φαίνομενων, που χώριs να χάνουν σε τίποτε απο την άγρια ομορφία τουs, καταχωρήθηκαν ωs φυσικά φαινόμενα, και όχι ώs εκδηλώσειs των διαθέσεων των κάθε λογήs θεοτήτων.
Σήμερα θα περίμενε κανείs όλα αυτά να αποτελούν μέροs του Παρελθόντοs, έχονταs φυσικά την δική τουs ιστορική αξία. Με έκπληξη διαπιστώνει κανείs ότι έχουν αντικατασταθεί απλώs με...άλλα. Το Διάστημα δεν έιναι ακριβώs μια "βόλτα στην εξοχή". Υπάρχουν κίνδυνοι. Εκρήξειs supernova, θανατηφόρεs ακτινοβολίεs, περιπλανώμενοι κομήτεs. H Γή έχει την τύχη να βρίσκεται σε μια γαλαξιακή περιοχή που την διακρίνει η σταθερότητα. Γεγονόs που συνέβαλε επιπρόσθετα και στην ανάπτυξη τηs ζωήs.
Γαλαξιακέs ευθυγραμμίσειs δεν έχουν καμία επιδραση στα γήινα τεκταινόμενα. Η πλανητική ευθυγράμμιση είναι απλά ένα ενδιαφέρον οπτικό φαινόμενο, ενώ απο όσο ξέρουμε δεν υπάρχει πλανήτηs-δολοφόνοs. Οι πόλοι τηs Γήs δεν αναστρέφονται...έτσι απλά, ενώ ο πλανήτηs Γή δεν αποτελεί κανενόs είδουs "φυλακή". Οι λόγοι που μετά τιs προσεληνώσειs ( ναι, πήγαμε ), δεν επεκτείναμε την παρουσία μαs στο Διάστημα είναι καθαρά πολιτικοί και οικονομικοί.
Όλεs αυτέs οι αντιλήψειs μπορούν να περιγραφούν απο τον όρο "Κοσμοφοβία", την παράλογη δηλαδή πεποίθηση ότι ο Κοσμικόs χώροs, το Διάστημα εγκυμονεί μόνιμα κινδύνουs και η καταστροφή του πλανήτη μπορεί να έρθει απο αυθαίρετα ερμηνευόμενα κοσμικά φαινόμενα. Η πατρότητα του όρου ανήκει στον σπουδαίο Ρωσο αστρονόμο και φυσικό Ιωσήφ Σκλοφσκι.

Αν σκεφτούμε ότι η δουλειά του αστρονόμου, έχει αρκετέs ομοιότητεs με αυτή του αρχαιολόγου, θα μπορέσουμε να καταλάβουμε την άισθηση που αποκομίζουν αμφότεροι όταν "σκοντάφτουν" επάνω σε ανακαλύψειs που προκαλούν τα μέχρι τώρα γνωστά και δεδομένα. Η προσπάθεια έυρεσηs του "πώs" και του "γιατί", έιναι αυτό που σε τελική ανάλυση προχωρά και τα γνωστικά αντικείμενα σε νέεs οδούs. Κι' αν αναρωτιώμαστε ποιά ακριβώs είναι η σύνδεση μεταξύ των δύο επιστημών, η απάντηση έιναι ότι η μελέτη του Σύμπαντοs είναι στην πραγματικότητα η μελέτη τηs Ιστορίαs αυτού, καθώs ότι βλέπουμε και μελετούμε έιναι ήδη μια εικόνα του Παρελθόντοs. Eίτε 8 μόλιs λεπτά πίσω στον Χρόνο ( Ηλιοs), είτε δεκάδεs δισεκατομμύρια χρόνια, βλέπουμε άστρα, γαλαξίεs, αστρικά σμήνη και νεφελώματα όπωs ήταν. Το πόσο πίσω στον Χρόνο είναι συνάρτηση τηs απόστασηs. Όσο μακρύτερα, τόσο πιο "αρχέγονη" η εικόνα.
3,8 δισεκατομμύρια χρόνια πρίν, όταν η Γή περνούσε ακόμα την βρεφική τηs ηλικία, ένα τεράστιο υπερμαζικό άστρο, έφτασε στο τέλοs του μικρού για τα αστρονομικά δεδομένα, άλλα άκρωs ενυπωσιακού βίου του. Το οπτικό φάσμα τηs έκρηξηs έγινε ορατό μόλιs τον Ιούνιο του 2015, και ήταν κάτι που τάραξε τουs ειδiκούs, αφού ήταν η ισχυρότερη έκρηξη supernova που έχει μέχρι τώρα καταγραφεί. Το άστρο με την ονομασία που παραπέμπει σε κάτι θανατηφόρο ( ΑSASSN-15lh), για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα έλαμψε με φωτεινότητα 20 φορέs μεγαλύτερη απο την αθροιστική φωτεινότητα και των 100 και πλεόν δισεκατομμυρίων άστρων που απαρτίζουν τον Γαλαξία μαs. Φυσικά μια έκρηξη supernova ή hypernova όπωs είναι η συγκεκριμένη, μπορεί να δωσει ανάλογα εντυπωσιακά οπτικά φαινόμενα. Όχι όμωs τόσο εντυπωσιακά, αφού η έκρηξη ήταν κατά τρείs φορέs ισχυρότερη απο την ότι είχε μέχρι τώρα καταγραφεί σε προηγούμενεs εκρήξειs. Ένα ακόμα μυστήριο για τουs λάτρειs των μυστηρίων αστρονόμουs, καθώs μια τόσο ισχυρή έκρηξη προκαλούσε τα μέχρι τώρα θεωρητικά μοντέλα.
Μια ενδεχόμενη εξήγηση θα μπορούσε να σχετίζεται με ένα άστρο σαν το εικονιζόμενο. Όχι πολύ μακριά μαs, στο Μεγάλο Νέφοs του Μαγγελάνου και σε απόσταση 165.000 ετών φωτόs, βρίσκουμε τον R136a1. Είναι ένα απο τα πλέον μαζικά και σίγουρα το πιό φωτεινό άστρο που έχουμε ποτέ παρατηρήσει. Αυτόs ο κυανόs γίγανταs είναι ένα νεαρό άστρο, εκπρόσωποs μιαs κατηγορίαs αρκετά σπάνιων αντικειμένων. Των αστερων Wolf-Rayet. Περίπου 500 ανάλογοι υπάρχουν στον Γαλαξία μαs. 20 φορέs βαρυτεροs απο Ηλιο, 8,7 εκατομμύρια φορέs φωτεινότεροs,5 φορέs θερμότεροs και 30 φορέs μεγαλύτεροs, o R136a1, εκτοξέυει στο Διάστημα περισσότερουs απο 2 δισεκατομμύρια τόνουs υλικού την ημέρα. Η ίδια τουs η προέλευση είναι ένα ακόμα μυστήριο, αφού έιναι πιθανόν να πρόερχονται απο συγχώνευση δύο ανάλογων τεράστιων άστρων. Ετσι, στην προσπάθεια να λύσουμε ένα μυστήριο, βρισκόμαστε στα δίχτυα και ενόs δέυτερου, πράγμα όχι άγνωστο στην Αστρονομία. Εναλλακτικά η έκρηξη θα μπορούσε να έχει πυροδοτηθεί απο ένα άλλα μυστηριώδεs αστρονομικό αντικέιμενο. Ενα μάγναστρο.
Σε κάθε περίπτωση και σενάριο, οι αστρονόμοι θα παραμέινουν πολύ απασχολημένοι μέχρι να φτάσουν στην λύση και αυτού του κοσμικού γρίφου.

                                                 ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟ ΤΗΛΕΣΚΟΠΙΟ KEPLER
Επτά χρόνια, τρείs αστερισμοί, 3.000 έτη φωτόs διεξοδικήs παρατήρησηs. 1032 επιβεβαιωμένοι εξωπλανήτεs, 4696 ακόμα στο στάδιο τηs μελέτηs.
Αυτά είναι τα εντυπωσιακά στατιστικά στοιχεία μιαs αναμφίβολα πολύ επιτυχημένηs διαστημικήs αποστολήs, που δικαιολογημένα συγκαταλέγεται ανάμεσα στιs πλέον επιτυχημένεs όλων των εποχών.
Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler εκτοξέυθηκε πρίν απο σχεδόν 7 χρόνια, στιs 7 Μαρτίου του 2009. Η κύρια αποστολη του είναι ο εντοπισμόs και η ταξινόμηση εξωπλανητών, και απώτερο στόχο τον εντοπισμό γαιώμορφων πλανητών στην κατοικήσιμη ζώνη του άστρου τουs. Πλανήτεs που δυνητικά θα μπορούσαν να είναι φιλόξενοι για ζωή όπωs την γνωρίζουμε.
Με αρχικό προσδόκιμο ζωήs όχι μεγαλύτερο απο έναν χρόνο, η αποστολή ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Και παρά τα τεχνικά θέματα που ανέκυψαν στην πορεία, το Kepler όχι μόνο συνέχισε να λειτουργεί, άλλα συνεχίζει ακόμα και σήμερα την ακόυραστη σάρωση του κομματιού του Γαλαξία που καλύπτουν οι αστερισμοί του Κύκνου, τηs Λύραs και του Δράκοντα. Ένα κομμάτι έκτασηs 3.000 ετών φωτόs, που έχει αρκετά κοινά γνωρίσματα με την δική μαs αστρική γειτονιά.
Με οδηγό την θεωρία τηs " Σπάνιαs Γήs ", η περιοχή αυτή επιλέχθηκε ωs η ιδανικότερη, αφού απέχει το ίδιο απο γαλαξιακό κέντρο όσο και το Ηλιακό Σύστημα, άλλα και έιναι μακριά απο την Εκλειπτική, αποφέυγονταs τα προβλήματα που μπορεί να προκαλέι το ηλιακό φώs.
To μήκουs 2,2 μέτρων και βάρουs 1 τόνου διαστημικό τηλεσκόπιο έχει περιηλιακή τροχιά και σαρώνει το Διάστημα με την βοήθεια 42 συστοιχίων καμερών εξαιρετικά υψηλήs ευκρίνειαs, ευρισκόμενο σχεδόν 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά απο τη Γή. Μπορεί ταυτόχρονα να συλλέγει δεδομένα απο 150.000 άστρα. Το Kepler εστιάζει την προσπάθεια του στην μέθοδο τηs πλανητικήs διάβασηs. Το πέρασμα δηλαδή του πλανήτη μπροστά απο το άστρο του και την μικρή, άλλα μετρήσιμη μείωση τηs φωτεινότηταs του απόρροια του φαινομένου.
Μπορεί η μερίδα του λεόντοs των ανακαλύψεων να ανήκει σε μεγάλουs αεριώδειs πλανήτεs όπωs οι "Θερμοί Δίεs" και οι "Παγωμένοι Ποσειδώνεs", τα τελευταία χρόνια όμωs αρχίζει και πολλαπλασιάζεται ο αριθμόs των γαιόμορφων πλανητών. 32 συνολικά σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, εκ των οποίων οι 21 συγκαταλέγονται στιs Υπερ-γαίεs, άλλα 11 απο αυτούs μοιάζουν αρκετά με την Γή.
Όπωs όλα τα όμορφα πράγματα στην ζωή όμωs, έτσι και η εποποιία του Kepler πολύ σύντομα θα φτάσει στο τέλοs τηs. Πιθανότατα το 2016 θα είναι και η τελευταία χρονιά λειτουργίαs του διαστημικού τηλεσκοπίου. Η τεράστια επιτυχία του όμωs άνοιξε τον δρόμο για άλλεs επερχόμενεs αποστολέs στο πολύ προσεχέs Μέλλον, που θα παραλάβουν την κληρονομιά που αφήνει πίσω του το Kepler. Μια κληρονομιά που θα έκανε κάτι παραπάνω απο υπερήφανο τον Γιοχάνεs Κέπλερ, πατέρα τηs Ουρανιαs Μηχανικήs, προs τιμήν του οποίου ονομάστηκε το τηλεσκόπιο.  

Υπάρχουν πολλών ειδών κυνηγοί. Και πολλών ειδών πεδία για να εξασκήσειs την δραστηριότητα. Κυνηγοί καρίεραs, χρημάτων, θέσεων,δόξαs. εμπειριών. Υπάρχουν όμωs και κυνηγοί γνώσηs, που αρέσκονται στο δραστηριοποιούνται επεκτέινονταs το γνωστικό τουs επίπεδο.
Ανάμεσα σε αυτούs βρίσκουμε και κυνηγούs πλανητών. Πρόκείται για το πρόγραμμα Planet Hunters. Μια κίνηση που εντάσσεται στο ακόμα μεγαλυτερο πρόγραμμα Zooniverse. Μια μαζική προσπάθεια εκμετάλευσηs των πόρων εκατομμύριων χρηστών ηλεκτρονικών υπολογιστών που απλώνεται σε ένα αρκετά ευρύ πεδίο. Απο την Αστρονομία και την Μοριακή Βιολογία, μέχρι και τιs Ανθρωπιστικέs Επιστήμεs.
Το πρόγραμμα Planet hunters μοιράζει τα δεδομένα που στέλνει το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler, και μέσω μιαs αρκετά χρηστικήs εφαρμογήs, δίνει την δυνατότητα σε όποιον έχει την διάθεση να προσπαθήσει να εντοπίσει εξωπλανήτεs. Εστιάζει στην μέθοδο τηs Πλανητικήs διάβασηs, στο πέρασμα δηλαδή του εξωπλανήτη μπροστά απο το μητρικό του άστρο. Κίνηση που προκαλέι μια ισχνή μέν, παρατηρήσιμη δέ μείωση την φωτεινότηταs του αστέρα. Βασική αρχή είναι η καλύτερη ικανότητα του ανθρώπινου ματιού απο αυτή του ΗΥ στην αναγνώριση οπτικών μοτίβων.
Η μέχρι τώρα προσπάθεια έχει φέρει αποτελέσμα, αφού 2 εξωπλανήτεs εντοπίστηκαν μέσω αυτήs τηs μεθόδου.
Το 2016 ξεκινά με τον "μετρητή" να βρίσκεται στουs 1930 επιβεβαιωμένουs εξωπλανήτεs και ακόμα 5631 να βρίσκονται στο στάδιο τηs μελέτηs.
Τελευταία προσθήκη ( Δεκέμβριοs 2015) o εικονιζόμενοs Wolf 1061c.
Είναι ο τρίτοs και πλεόν εξώτεροs πλανήτηs απο τουs συνολικά 3 γεώμορφουs που περιστέφονται γύρω απο τον Κόκκινο νάνο Wolf 1061, πολύ κοντά στην πλανητική γειτονιά μαs, στα 14 μολιs έτη φωτόs. Kαι οι 3 είναι Υπερ-γαίεs, βραχώδειs δηλαδή πλανήτεs με πολλαπλάσια μάζα απο αυτή τηs Γήs. Όλοι βρίσκονται στην Κατοικήσιμη Ζώνη του αστέρα, άλλα ο Wolf 1061c είναι ο περισσότερα υποσχόμενοs. Σύντομα θα μάθουμε και λεπτομέρειs για την ατμοσφαιρική τουs σύσταση, ενώ είναι θέμα ημερών η ερευνητική ομάδα του Kepler να ανακοινώσει νέεs επιβαβαιώσειs εξωπλανητών.

                                                  ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΑ ΤΗΛΕΣΚΟΠΙΑ
Ανάμεσα στην απεραντοσύνη του Διαστήματοs, ανακαλύπτουμε ότι πολλέs φορέs οι σχηματισμοί των Γαλαξιών, των αστρικών σμηνών, και των νεφελωμάτων δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν σε αισθητική απο τα πλεόν προσεγμένα ανθρώπινα έργα τέχνηs. Πέρα απο την ουσία του θέματοs, που παραμένει πάντα η προσπάθεια να κατανοήσουμε τον Κόσμο του οποίου είμαστε μέροs, ανέκαθεν τα ουράνια σώματα κάθε είδουs μαγνήτιζαν το ανθρώπινο πνέυμα με την πολλέs φορέs άποκοσμη ομορφία τουs.
Κάτι που έγινε πολύ εντονότερο απο την εποχή του Γαλιλαίου και μετά. Για πρώτη φορά το ανθρώπινο μάτι μπορούσε να δεί πολύ περισσότερα πράγματα απο αυτά που επέτρεπαν οι οπτικέs μαs ικανότητεs.
Φυσικά η επανάσταση που έφερε το τηλεσκόπιο, γρήγορα εξελίχθηκε σε μια κοσμογονία τόσο στην Επιστήμη, όσο και την ανθρώπινη σκέψη. Σταδιακά άρχισε να γίνεται ολοένα και σαφέστερη τόσο η μεγαλύτερη εικόνα, όσο και η θέση τηs Γήs σε αυτή.
Υπήρχαν όμωs κάποιοι περιορισμοί. Ακόμα και τα πλέον εξελιγμένα τηλεσκόπια υπάγονται στουs περιορισμούs που επιβάλει η γήινη ατμόσφαιρα, όπωs οι διαθέσειs του καιρού, τα ατμοσφαιρικά στρώματα, άλλα και ανθρωπογεννείs παρεμβάσειs όπωs η φωτορύπανση. Έτσι η ζωή των ουράνιων παρατηρητών έγινε αρκετά αγχώδηs, αφού αν εξαιρέσουμε τα μεγάλα παρατηρητήρια σε μεγάλα υψόμετρα, όλα τα υπόλοιπα τηλεσκόπια αγωνίζονται να βρούν λίγεs καλέs βραδιέs για παρατήρηση.
Η ομορφία αυτών των φαινομένων, παρέα με την ακόρεστη δίψα για γνώση ώθησε τιs εξελίξειs, άλλα τα μέσα παρέμεναν επίγεια.
Το 1946 ο Αμερικάνοs φυσικόs Lyman Spitzer, είχε μια εξαιρετικά πρακτική ιδέα. Στο κατώφλι τηs Διαστημικήs Εποχήs, και με την πυραυλική τεχνολογία να κάνει άλματα, οραματίστηκε τηλεσκόπια το Διάστημα. Που θα λειτουργούν σε ιδανικέs παρατηρησιακέs συνθήκεs, μακριά απο τουs περιορισμούs τηs γήινηs ατμόσφαιραs. Όπερ και εγέννετο...
Σήμερα έχουμε εκτοξέυσει αρκετά τηλεσκόπια στο Διάστημα. Κάποια πλεόν έχουν τερματίσει την λειτουργία τουs, άλλα συνεχίζουν ακόμα την αποστολή τουs, ενώ εξαιρετικά ενδιαφέρουσεs ανάλογεs αποστολέs έχουν προγραμματιστεί για το άμεσο μέλλον.
Δεν είναι μόνο το ότι τα  διαστημικά τηλεσκόπια βελτίωσαν το οπτικά παρατηρούμενο αποτέλεσμα. Κάποια απο αυτά βλέπουν σε περιοχέs του φάσματοs που το ανθρώπινο μάτι δεν έχει την ικανότητα, οπωs το υπέρυθρο και το υπεριώδεs. Άλλα πάλι ανιχνέυουν ακτίνεs X και Γ, μικροκυμματική ακτινοβολία, ενώ το προσφάτωs εκτοξευθέν LISA Pathfinder, θα προσπαθήσει να ανιχνέυσει βαρυτικά κύμματα. Έτσι, μέσα σε πολύ λίγα μόλιs χρόνια, η ανθρώπινη περιέργεια εκτέθεθηκε σε ένα μέχρι πρότινοs αόρατο Σύμπαν.
Ανάμεσα στα διαστημικά τηλεσκόπια, αναμφίβολα εξέχουσα θέση κατέχει το Hubble, με τιs μαγικέs ορισμένεs φορέs εικόνεs που μαs χάρισε, όχι μόνο απο αισθητικήs, άλλα και ερευνητικήs πλευράs. Δική του η φωτογραφία απο το Σκοτεινό Νεφέλωμα Κεφαλή του Ίππου στον Ωρίωνα, τραβηγμένη στο υπέρυθρο φάσμα. Εξαιρετικά σημαντική δουλειά γίνεται και απο το Spitzer, που ανιχνέυει το Σύμπαν στο υπέρυθρο φάσμα, ενώ το Kepler έχει στοχεύσει τον εντοπισμό εξωπλανητών με εντυπωσιακά μέχρι τώρα αποτελέσματα.
Τα "βιονικά" μάτια τηs Ανθρωπότηταs σαρώνουν ακούραστα ο Σύμπαν πηγαίνονταs την Γνώση σε αχαρτογράφητεs περιοχέs. Για τα διαστημικά τηλεσκόπια η χρυσή εποχή είναι μόλιs στην αρχή τηs.