Η καταστροφολογία έιναι ένα αγαπημένο "άθλημα" αρκετών διαδικτυακά δρώντων. Aνά τακτά χρονικά διαστήματα εμφανίζονται διάφορεs ειδήσειs που προειδοποιούν για κάθε λογήs επικείμενεs καταστροφέs, κατά κύριο λόγο προερχόμενεs απο το Διάστημα. Φυσικά αυτό το "Σύνδρομο τηs συντέλειαs", άλλοτε έχει ώs πηγή του την άγνοια, και άλλοτε έιναι απλά μια διαδικτυακή φάρσα. Όποια και άν είναι τα κίνητρα των γραφώντων, δεν έχουν όπωs είναι αντιληπτό καμία πραγματική αξία.
Όμωs το ταξίδι τηs Γήs στον διαστρικό χώρο δεν είναι ακριβώs μια "βόλτα στην εξοχή". Έχουμε την τύχη να κινούμαστε σε μια σχετικά ήρεμη γαλαξιακή περιοχή, χώριs κοντινούs supernova και θανατηφόρεs ακτινοβολίεs-γ, χωρίs μεγάλα μοριακά νέφη αερίων, χωρίs επικίνδυνα διαστημικά "σκουπίδια". Φυσικά οι κομήτεs και οι χαοτικοί αστεροειδείs θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια δυνητική πηγή κινδύνου, κάτι όμωs που στατιστικά έχει πολύ λίγεs πιθανότητεs να συμβεί, και μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε πάρα πολλά χρόνια.
Παραδόξωs η μόνη απειλή που έχει βάση και χρίζει ανάλογηs μελέτηs, έρχεται απο τον Ήλιο, το άστρο που έιναι υπέυθυνο για το φαινόμενο τηs ζωήs και κατ' επέκταση του Πολιτισμού μαs, μπορεί να γίνει υπό συνθήκεs και η αιτία άν όχι καταστροφήs του, σίγουρα δραματικήs οπισθοδρόμησηs του. Γνωρίζουμε νομοτελειακά ότι ο Ήλιοs σε ένα και πλέον δισεκατομμύριο χρόνια, θα εισέλθει στο στάδιο του Ερυθρού γίγαντα, κατακαίγονταs αρχικά, και "καταπίνονταs" αργότερα τον Ερμή, την Αφροδίτη και την Γή. Μέχρι τότε όμωs είμαστε εκτεθειμένοι σε μια ακραία μορφή ηλιακήs δραστηριότηταs, για την οποία για την ώρα δεν έχουμε "αντίδοτο".
Το κύκνειο άσμα του μεγάλου Άρθουρ Κλάρκ ήταν η τριλογία " Η Οδύσσεια του Χρόνου". Ένα καταπληκτικό έργο που συνέγραψε μαζί με τον αρκετά αξιόλογο Στέφεν Μπάξτερ. Στο δεύτερο βιβλίο τηs σειράs, γίνεται λόγοs για μια επικέιμενη Ηλιακή καταιγίδα, που πλήττει θανάσιμα τιs υποδομέs του πλανήτη, άλλα και την ατμόσφαιρα του ρίχνονταs τον Πολιτισμό σε μία πρό-βιομηχανική εποχή αρχικά, και πυροδοτώνταs ένα επεισόδιο μαζικού αφανισμού στον πλανήτη. Φυσικά πρόκειται για έργο Φαντασίαs, άλλα οι γνωρίζοντεs το έργο του Κλάρκ, ξέρουν οτι εκτόs απο εξαιρετικόs συγγραφέαs, ήταν και εξαιρετικόs επιστήμοναs,ενιότε και προφητικόs, και όσα έγραφε στηρίζοταν σε στέρεα επιστημονικά δεδομένα.
Μία ανάλογη Ηλιακή καιταιγίδα έιναι στα πλαίσια των πιθανοτήτων, και μάλιστα υπάρχει ιστορικό προηγούμενο το 1859, όταν αντίστοιχη δραστηριότητα κατέστρεψε τα τηλεγραφικά δίκτυα, και έμεινε στην Ιστορία ώs το Carrington effect. Ανάλογα επεισόδια πιθανώs να ευθύνονται και για μαζικέs εξαφανίσειs ειδών, άλλα και απότομεs, δραματικέs αλλαγέs στο κλίμα τηs Γήs. Ενα τέτοιο επεισόδιο απογύμνωσε και τον Άρη απο την ατμόσφαιρα του, καθίστωνταs τον στον πλανήτη που γνωρίζουμε σήμερα.
Μια Ηλιακή καταιγίδα έιναι στην ουσία ένα σύνολο βίαιων εκτινάξεων ενέργειαs και υλικού απο την επιφάνεια του Ήλιου. Το υλικό και η ακτινοβολία, επιταχυνόμενα απο μαγνητικά ρεύματα στο ηλιακό στέμμα, εκτινάσσονται στον διαστημικό χώρο. Ερχόμενα σε επαφή με το μαγνητικό πεδίο τηs Γήs δίνουν γέννηση σε εντυπωσιακέs εκλάμψειs γνωστέs ωs Σέλαs. Παράλληλα τα ανώτερα ατμοσφαιρικά στρώματα και η Ζώνη του Όζοντοs, εμποδίζουν την βλαβερή υπεριώδη ακτινοβολία που συνοδέυει ανάλογα κύμματα. Αν η ένταση αυτού του κύμματοs έιναι αρκετά ισχυρή μπορεί να επηρρεάσει ή ακόμα και να εξουδετερώσει μέροs του μαγνητικού πεδίου, και να "κάψει" τμήμα τηs ατμόσφαιραs.Μέσα σε λίγεs ώρεs όλεs οι ηλεκτρικέs υποδομέs του πλανήτη θα έχουν πληγέι βαρύτατα ή καταστραφεί, δημιουργώνταs συνθήκεs Χάουs, και στέλνονταs τον Πολιτισμό σε μία πρό-βιομηχανική εποχή.
Για την ώρα δεν υπάρχει ασφαλήs θωράκιση σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε έιναι να παρακολουθούμε στενά την ηλιακή δραστηριότητα, ψάχνονταs για λύσειs με τα μέσα που για την ώρα διαθέτουμε.